Τα πρόωρα μωρά διατρέχουν κινδύνους. Πολλά συστήματα είναι ανώριμα και δεν προκαλεί έκπληξη ότι είναι αυξημένη η πιθανότητα να παρουσιάσουν κάποιο πρόβλημα. Στα ιατρικά προβλήματα που συχνά περιπλέκουν τη ζωή των πρόωρων μωρών περιλαμβάνονται:

Το σύνδρομο αναπνευστικής δυσχέρειας
Επειδή οι πνεύμονες του πρόωρου μωρού δεν έχουν σχηματιστεί πλήρως, συχνά δε διαθέτουν τη σουρφακτάνη, μια ουσία που δίνει στην επιφάνεια των πνευμόνων την ελαστική τους ιδιότητα. Χωρίς τη σουρφακτάνη, οι μικροσκοπικές κυψελίδες ή οι αερόσακοι των πνευμόνων καταρρέουν σαν μπαλόνια που ξεφουσκώνουν με κάθε εκπνοή, αναγκάζοντας το μικροσκοπικό μωρό να καταβάλλει ολοένα και μεγαλύτερη προσπάθεια για να αναπνέει. Το σύνδρομο αναπνευστικής δυσχέρειας επέφερε κάποτε το θάνατο, αλλά σχεδόν όλα τα μωρά που το εμφανίζουν σήμερα επιβιώνουν, χάρη στον έγκαιρο εντοπισμό του και στους καινούργιους τρόπους θεραπείας.
Οι σύγχρονοι τρόποι μηχανικής υποστήριξης της αναπνοής και η έγκαιρη χορήγηση του επιφανειοδραστικού παράγοντα έχουν συμβάλει σημαντικά στη μείωση της σοβαρότητας του παραπάνω συνδρόμου.
Ανοικτός αρτηριακός πόρος
Συνήθως παρατηρείται στα πολύ μικρά πρόωρα βρέφη (αυτά που ζυγίζουν κάτω από 1500gr) αλλά και σε μερικά μεγαλύτερα μωρά. Πρόκειται για ενα αγγείο που εξυπηρετεί την εμβρυϊκή κυκλοφορία του αίματος και φυσιολογικά κλείνει μετά τη γέννηση. Όταν αυτό δε συμβεί, μπορούν να υπάρξουν κάποιες σοβαρές επιπλοκές. Η φαρμακευτική θεραπευτική αγωγή κλείνει συνήθως με επιτυχία τον πόρο. Όταν δεν επιτευχθεί αυτό, μία απλή επέμβαση φέρνει το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Αμφιβληστροειδοπάθεια των πρόωρων μωρών
Αυτή η πάθηση μπορεί να προκαλέσει βλάβες του αμφιβληστροειδούς του ματιού και αυξάνει τον κίνδυνο μυωπίας, αμβλυωπίας ή και πιο σοβαρών προβλημάτων. Είναι εξαιρετικά συνηθισμένη μεταξύ των πολύ μικρών προώρων (<750gr). Πολλοί αιτιολογικοί παράγοντες συμβάλλουν στην πάθηση. Η διαχρονική παρακολούθηση γίνεται από παιδο-φθαλμίατρο.
Ενδοκοιλιακή αιμορραγία
Είναι συνηθισμένη μεταξύ των πολύ πρόωρων μωρών προσβάλλοντας το 30-40% μέσα στις πρώτες 72h της ζωής τους. Οι ενδοκοιλιακές αιμορραγίες ταξινομούνται με μια κλίμακα τεσσάρων βαθμίδων ανάλογα με τη σοβαρότητά τους. Τα μωρά ελέγχονται με υπερήχους εγκεφάλου σε τακτά χρονικά διαστήματα ανάλογα με τη σοβαρότητα. Τα μωρά με την πιο σοβαρή μορφή ενδοκοιλιακής αιμορραγίας διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να εμφανίσουν στο μέλλον αναπηρίες.
Νεκρωτική εντεροκολίτιδα
Τα συμπτώματα αυτής της ασθένειας του εντέρου, κατά την οποία το τοίχωμά του φλεγμαίνει και νεκρώνεται, εμφανίζονται μεταξύ 2ης-20ης ημέρας συνήθως στα πολυ πρόωρα νεογνά. Η αιτιολογία είναι πολυπαραγοντική. Η θεραπεία είναι συμπτωματική. Σε σοβαρή επιδείνωση της ασθένειας συνήθως γίνεται εγχείρηση για την απομάκρυνση της περιοχής με τη βλάβη.
Άπνοια των πρόωρων νεογνών
Αν και η άπνοια-περίοδος κατά την οποία διακόπτεται η αναπνοή για 20sec μπορεί να συμβεί σε οποιοδήποτε νεογέννητο, κυρίως όμως αφορά πρόωρα νεογνά. Η παρακολούθηση της άπνοιας γίνεται με ειδική συσκευή
και αντιμετωπίζεται με φαρμακευτική αγωγή.
Ίκτερος
Τα πρόωρα νεογνά είναι πολύ πιο πιθανό να εμφανίσουν ίκτερο από ό,τι τα τελειόμηνα.
Λοιμώξεις
Τα πρόωρα νεογέννητα συχνά εμφανίζουν λοιμώξεις λόγω ανεπάρκειας του αμυντικού τους συστήματος. Η κατάλληλη χορήγηση αντιβιοτικών και άλλων υποβοηθητικών παραγόντων θεραπεύει την πλειονότητα των περιπτώσεων.